Αν δεν βλέπετε πόλο, καιρός να αρχίσετε!

Ο Παναγιώτης Βρυώνης γράφει σε προσωπικό τόνο για τους δύο χθεσινούς ημιτελικούς του πόλο για λογαριασμό του παγκόσμιου πρωταθλήματος υγρού στίβου, τον σεβασμό στην δίκη μας (αδικημένη) Εθνική και τον θαυμασμό στην γενικότερη εικόνα του αθλήματος. Ώρα λοιπόν να πάρει την αξία που του αξίζει, αρχής γενομένης από αύριο, στον μεγάλο τελικό

Σε προσωπικό τόνο λοιπόν. Ξανά. Και αυτό διότι ένιωσα την ανάγκη να το κάνω μετά και τους δυο ημιτελικούς για το παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου και πιο συγκεκριμένα στο πόλο. Και αναφέρομαι και στα δυο παιχνίδια. Και αυτό της δίκης μας επίσημης αγαπημένης (μαζί πάντα με του μπάσκετ), αλλά και σε αυτό της Ουγγαρίας με την Ισπανία όπου είδαμε μια «παράσταση» του αθλήματος, την δυναμική του αλλά και αυτή των Μαγυάρων.

Ως λάτρης των χαμηλότερων σε δημοτικότητα αθλημάτων (τένις, βόλεϊ, πόλο), δεν μπορώ παρά δώσω τον σεβασμό μου πρώτα από όλα στην δίκη μας Εθνική. Σε αυτή του Θοδωρή Βλάχου που για άλλη μια φορά προσφέρει απλόχερα χαρά στον ελληνικό λαό. Και πάλι αυτή η χαρά έρχεται στην ίσως καταλληλότερη στιγμή. Διότι δεν είναι καθόλου εύκολο να ακούς καθημερινά τις δυσάρεστες ειδήσεις από τον ελληνικό χώρο.

Διαβάστε επίσης: Γερμανία – Ελλάδα 78-70: Λάθη και αστοχία οδήγησαν εκτός τετράδας την Εθνική Εφήβων

Αυτή η ομάδα λοιπόν αρχικά προσφέρει αυτό. Έπειτα, το κέρδος φαίνεται και στις δικές της επιτυχίες. Με την δίκη της επιβλητική νίκη χθες απέναντι στους Σέρβους, εκτός του ότι πήρε το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης, εκτός του ότι κατατρόπωσε μια από τις σπουδαιότερες ομάδες του πλανήτη και εκτός του ότι ΞΑΝΑ πέρασε από τώρα στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού σε έναν χρόνο από τώρα (όλα αυτά προφανώς και χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης), κατάφερε να κάνει την χώρα μας σε ένα άθλημα μεγαθήριο. Και αυτό δεν είναι λίγο.

Και προσωπικά έχω ακούσει την δικαιολογία ότι δεν υπάρχει ο ανάλογος ανταγωνισμός στο πόλο με αλλά αθλήματα. Ψέμα. Υπάρχουν ομάδες με σπουδαία ρόστερ σε όλον τον κόσμο. Όπως αυτά της Ισπανίας, της Ουγγαρίας, της Σερβίας, του Μαυροβούνιου και της Ιταλίας.

Και όμως. Με όλα αυτά, η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου έχει καταφέρει να μπαίνει στις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη (αν όχι η κορυφαία πλέον). Έχει κάνει την Ελλάδα ξακουστή στο παγκόσμιο πόλο και μας υπενθυμίζει συνεχώς την ανάγκη να τους στηρίξουμε. Ένα άθλημα που έχει φέρει τόσες και τόσες επιτυχίες αλλά αναγνώριση και υποστήριξη δεν έχει πάρει.

Η Ελλάδα λοιπόν είναι μέσα στον μεγάλο τελικό, εκεί όπου το Σάββατο στις 12:00, θα αντιμετωπίσει μια εξαιρετική ομάδα, αυτή της Ουγγαρίας με στόχο το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου.

Απέναντι της θα βρει τον δεύτερο λόγο που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο. Την Ουγγαρία. Ή μάλλον καλύτερα τους λόγους, καθώς χθες με την Ισπανία δώσανε μια «παράσταση» για τον δεύτερο ημιτελικό. Οι Ούγγροι κοίταξαν στα μάτια το μεγαθήριο που ονομάζεται Ισπανία και με μια μυθική ανατροπή πήραν την τεράστια νίκη πρόκριση για τον τελικό.

Οι φιναλίστ πλέον, βρέθηκαν να χάνουν με δυο τέρματα δύο λεπτά πριν από την λήξη του ημιτελικού κι όμως όχι απλά κατάφεραν να σώσουν την παρτίδα αλλά και να πάρουν μια μεγάλη νίκη πριν τα πέναλτι με buzzer beater.

Δυο λόγοι και σίγουρα πολλοί παραπάνω ώστε να κάτσει κάποιος να απολαύσει τον τελικό του Σαββάτου και γενικότερα το άθλημα που και επιτυχίες φέρνει από την Εθνική ομάδα (και φυσικά από τους συλλόγους με Ολυμπιακό Βουλιαγμένη και Εθνικό) αλλά και θέαμα προσφέρει απλόχερα, αρκετό ώστε να σε κάνει να το αγαπήσεις.

Εμένα με κέρδισε!