Στο Άμστερνταμ δύο τέρμινα και…κάτι παραπάνω

Άμστερνταμ
Ο Ντούσαν Τάντιτς, ο εμβληματικός αρχηγός του Άγιαξ, αποτελεί παρελθόν από τον σύλλογο ύστερα από μια πενταετία και ο Μηνάς Βέργης γράφει στο blog του για τον σπουδαίο Σέρβο και το legacy του.

Μου αρέσει ιδιαίτερα στα γραπτά μου να χρησιμοποιώ στίχους ή να κάνω αναφορές σε τραγούδια. Ίσως φταίει που τούτη τη περίοδο διαβάζω Καββαδία. Εξ ου και ο παραλληλισμός με τον στίχο που ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, άσχετα αν το «Πόρτο Ρίκο» έχει γραφτεί από Άλκη Αλκαίο. Ο οποίος Αλκαίος βέβαια επηρεάστηκε αποδεδειγμένα ΚΑΙ από τον Καββαδία. Anyway, εγώ ήρθα να γράψω για τον Ντούσαν Τάντιτς.

Ο Σέρβος λοιπόν, αποχωρεί από το Άμστερνταμ ύστερα από μια πενταετία και σαν άλλος… ναυτικός θα ψάξει να μπαρκάρει σε άλλο «πλοίο». Δεν άξιζε αυτό το τέλος στον Τάντιτς. Μπορεί ο ίδιος να πήρε την απόφαση και να «σπάσει» το συμβόλαιο, οκ, αλλά δεν του άξιζε κάτι τέτοιο. Μιλάμε άλλωστε για τον αρχηγό μιας σπουδαίας ομάδας, που έκανε ξανά τους φίλους του Άγιαξ να ονειρευτούν ευρωπαϊκά μεγαλεία.

Ο Τάντιτς αγωνίστηκε συνολικά σε 241 παιχνίδια, φορώντας το περιβραχιόνιο στο μπράτσο στην πλειοψηφία αυτών και σημείωσε 105 γκολ, 112 ασίστ. Μιλάμε για σχεδόν 1 G/A ανά αγώνα. Αν υπολογίσουμε τα λεπτά που αγωνίστηκε σε 90λεπτα προκύπτει το εντυπωσιακό 0.95 γκολ ή ασίστ per 90’. Εκπληκτικά νούμερα.

Το πιο ακραίο στατιστικό δεν έχει να κάνει με την παραγωγικότητα του 34χρονου πλέον Τάντιτς, αλλά με τη συνέπεια του. Ο τύπος δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι με την φανέλα του Άγιαξ λόγω τραυματισμού. ΟΥΤΕ ΕΝΑ. Ήταν πάντα εκεί. Με το βαλκάνιο, δυναμικό ταμπεραμέντο του και αυτή την… ωραία αλητεία που πλέον βλέπουμε όλο και σπανιότερα στο άθλημα. Είναι αλήθεια πως τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία σε τέτοιους παίκτες. 

Ο «ναυτικός» μας, άφησε το λιμάνι του Σαουθάμπτον γι’αυτό του Άμστερνταμ το καλοκαίρι του 2018. Λίγους μήνες νωρίτερα, στα τέλη Δεκέμβρη του ‘17, είχε αναλάβει ο Έρικ Τεν Χαχ. Αμφότεροι αντάμωσαν με τη «χρυσή φουρνιά», η οποία είχε ψηθεί καλά καλά τον προηγούμενο χρόνο / διετία και ήταν έτοιμη να σαλπάρει ώστε να κατακτήσει την Ευρώπη. Ονάνα (22), Ντε Λίχτ (18), Ντε Γιόνγκ (21), Βαν ντε Μπέεκ (21), Μαζράουι (20), Νέρες (21), Ντόλμπεργκ (20) παρέα με τους λίγο μεγαλύτερους Ζίγες (25), Ταλιαφίκο (25) και υποστηριζόμενους από τον άνθρωπο που έχει φάει τις «θάλασσες» με το κουτάλι, Κλάας-Γιαν Χούντελααρ.

Λίγο-πολύ γνωστή η ιστορία. Ντάμπλ εντός των συνόρων με 119 γκολ ενεργητικό στην Eredivisie, 4αρα στη Μαδρίτη, «απόδραση» από το Τορίνο, μέχρι να έρθει ο Λούκας Μόουρα και να σβήσει το όνειρο του τελικού. Ο Τάντιτς παρών. Βασικά, το να γράψω απλά «παρών» είναι understatement. Όπως γράφουν από χθες και οι Ολλανδοί οπαδοί του Αίαντα, «ήταν ο άνθρωπος που ήρθε και μας έκανε να ονειρευτούμε».

Θυμηθείτε την εμφάνιση στο “Bernabeu”, τη νύχτα που ο Άγιαξ και τα «μωρά» του Τεν Χαχ, προεξάρχοντος του “Denigrator”, έκαναν την ποδοσφαιρική Ευρώπη να παραμιλάει. Αν δεν μπορείτε, το κάνω εγώ. Γκολ και δύο ασίστ. Την επόμενη μέρα, η γαλλική εφημερίδα Equipe του έβαλε βαθμολογία 10. Επαναλαμβάνω, η Equipe. Που μοιράζει το ασσόδυο για πλάκα. Ο Τάντιτς έχει κάνει άνω-κάτω την άμυνα των Ισπανών, είναι ο ενορχηστρωτής μιας μοναδικής παράστασης σε μια λαμπρή, σπουδαία ευρωπαϊκή νύχτα.

Το “Tadic on fire” που τραγουδούσαν οι οπαδοί του Άγιαξ σε νούμερα. Ο Σέρβος σταρ τελείωσε εκείνη τη σεζόν με 38 γκολ και 23 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Συνέχισε με διψήφιο αριθμό και στις δύο στατιστικές κατηγορίες σε ολόκληρη τη θητεία του στο Άμστερνταμ. Κατέκτησε 6 τρόπαια. 

Με την αποχώρηση του Τάντιτς κλείνει οριστικά ένας κύκλος. Δεν έχει μείνει στο σύλλογο κανένας από τους 11 που ξεκίνησαν τον ημιτελικό κόντρα στην Τότεναμ το 2019. Δε θέλω να αναφερθώ στους λόγους που τον οδήγησαν να φύγει, ο ίδιος ξέρει καλύτερα. Δε θα αναρωτηθώ «γιατί τώρα;».

Δε ξέρω αν τα testimonials θεωρούνται πλέον μπλαζέ, όμως ο Τάντιτς δικαιούτο κάτι περισσότερο από έναν απλό αποχαιρετισμό μέσω social media. Ένα τελευταίο χειροκρότημα, μια υπόκλιση. Δε θα κρίνω εγώ αν πρέπει να χαρακτηριστεί θρύλος. Όταν μιλάμε για το κλάμπ Άγιαξ, η λέξη “legend” πρέπει να χρησιμοποιείται με σύνεση και μέτρο. Ας το κρίνει αυτό ο ιστορικός του μέλλοντος.

Αυτό που γνωρίζω είναι πως ο Ντούσαν Τάντιτς, ήταν ένας σπουδαίος αρχηγός, που φεύγει αφήνοντας ένα ερώτημα να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Πως διάολο αντικαθιστάς έναν τέτοιο ηγέτη;