Ο Παναθηναϊκός μετονομάστηκε σε Panathinaikos ξανά. Θυμήθηκε τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις και μετά από μια μαγική εμφάνιση μέσα στην Σλοβακία επί της ουκρανικής Ντνίπρο, είναι με το ένα πόδι στην επόμενη φάση του Champions League και στην εξασφάλιση των ομίλων του Europa League που θα αποτελέσει το χειρότερο σενάριο.
Αναρωτιέται κανείς αν είναι το χειρότερο σενάριο. Προφανώς και όχι. Ο Παναθηναϊκός έχει να μπει σε ευρωπαϊκό όμιλο 6 ολόκληρα χρόνια και νομίζω πως κανένας δεν θα χαλαστεί αν μπουν οι «πράσινοι» σε αυτό. Βέβαια τα όνειρα δεν σταματάνε και προφανώς όλοι οι απέξω και οι από μέσα πρέπει να έχουν την νοοτροπία του νικητή, αυτού που στόχο έχει τους ομίλους το Champions League, είτε λέγεσαι Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κλπ.
Ο Παναθηναϊκός όμως, ούτε τους ομίλους του Europa League έχει εξασφαλίσει, ούτε έχει κλείσει ραντεβού με την Μαρσέιγ. Κάθε άλλο βασικά. Γιατί και εγώ με το σφύριγμα της λήξης έκανα σχέδια για την παρουσία του Παναθηναϊκού στην Μασσαλία. Όμως ήρθε ξανά μαεστρικά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να μας βάλει έναν-έναν στη θέση μας. Δηλαδή να ηρεμήσει τον (δικαιολογημένο) ενθουσιασμό και να μας υπενθυμίσει πως μένουν τουλάχιστον 90 λεπτά για να επιτευχθεί ο πρώτος (βασικότατος) στόχος.
Ναι ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος, θεαματικός, ουσιαστικός. Και όλα αυτά στο πρώτο κιόλας επίσημο παιχνίδι της χρονιάς. Και; Το κλισέ και εντελώς γραφικό «Το ποδόσφαιρο δεν είναι δίκαιο» δυστυχώς ισχύει. Και το «τριφύλλι» πρέπει να είναι και καλύτερο στον επαναληπτικό και πιο τυχερό.
Τι είδα χθες. Το πιο εύκολο πράγμα να παρατηρήσει κανείς. Την δουλειά δηλαδή του Μλαντένοβιτς. Είναι δυνατόν να φανεί η δουλειά ενός ποδοσφαιριστή που δεν έπαιξε καθόλου; Είναι, ναι, καθώς ο Σέρβος αριστερός μπακ έβγαλε τον καλύτερο εαυτό του Χουάνκαρ. Ο Ισπανός ήταν ο απόλυτος MVP χθες. Δύο ασίστ, ένα κερδισμένο πέναλτι.
Ο Μλαντένοβιτς απέδειξε στην προετοιμασία πως στον Παναθηναϊκό ήρθε για να ασκήσει πίεση στον Χουάνκαρ, να παλέψει για την εντεκάδα και ταυτόχρονα να βοηθήσει όποτε του ζητηθεί. Άλλωστε ο Χουάνκαρ χρωστούσε μια τέτοια εμφάνιση. Όχι στους απέξω, αλλά στον ίδιο τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Πλέον ο προπονητής του Παναθηναϊκού, έχει ένα ευχάριστο «πονοκέφαλο» στην θέση.
Στα συν ο πανηγυρισμός των δύο στο δεύτερο γκολ. Φαίνονται συμβιβασμένοι με το ότι θα παίζει ο καλύτερος και απλά χαίρονται με την επιτυχία του άλλου.
Και μιας και μιλάμε για την μοναδική αυτή καταγωγή του πλανήτη, την σέρβικη (αθλητικά σίγουρα) δεν μπορούμε να αναφερθούμε στον Φίλιπ Τζούρισιτς. Ένας παίκτης που κάνει την διαφορά με την μια. Ένας παίκτης που τον καταλαβαίνεις ότι το έχει από το πρώτο ματς της σεζόν. Πρόσφατα και τρανταχτά παραδείγματα, αυτά του Γκατσίνοβιτς και του Πινέδα. Ούτε λίγη αναμονή να μπουν στο κλίμα, ούτε τίποτα άλλο. Ποιότητα από το πρώτο λεπτό.
Στο θέμα του Τζούρισιτς δεν χωράνε πολλά. Χθες ήταν ξανά ουσιαστικός, συνεργάστηκε πάλι αρκετές φορές και με τον Παλάσιος και με τον Σπόραρ, ενώ έδειξε και την εκτελεστική του ικανότητα, όταν έκανε το 2-0 με άπιαστο σουτ, ενώ ταυτόχρονα γλιστρούσε.
Σχεδόν ίδια και ίσως πιο εντυπωσιακή θα σχολίαζα την περίπτωση Βιλένα. Τον Ολλανδό, όπως και τον Σέρβο δεν θα τους μάθουμε τώρα. Είναι εντυπωσιακό όμως πως σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ο Βιλένα έχει δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει δραστικά.
Άριστος χειρισμός της μπάλας, αντικαταστάθηκε φανερά λόγω κούρασης (αναμενόμενη). Με αυτόν στο κέντρο, λίγο πιο μπροστά από τον «εγκέφαλο» που ονομάζεται Ρούμπεν Πέρεθ, ο Παναθηναϊκός δημιουργεί μια πολύ δυνατή γραμμή στον χώρο του κέντρο, η οποία πέρσι ίσως και να του έλειψε. Όχι σε γενικότερη ποιότητα, καθώς προφανώς δεν αποτελούσε πρόβλημα ο Κουρμπέλης και ο Τσέριν (άλλωστε θα φανεί πως ο πρώην πλέον αρχηγός ήταν κομβικός), απλά ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε μια αναβάθμιση, σε μια τόνωση του επιθετικού στυλ που πιθανώς να αποδειχθεί παράγοντας «Χ».
Και όλα τα υπόλοιπα μέσα στην σεζόν, αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τρίτη, στο «Απόστολος Νικολαϊδης».
