Μια αχτίδα φωτός σε ένα δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο

ποδόσφαιρο
Ο Παναγιώτης Βρυώνης γράφει για την ποδοσφαιρική, ευρωπαϊκή εβδομάδα που μας πέρασε ως ελληνικό ποδόσφαιρο. Από την καταστροφή και την αποσύνθεση μιας αθλητικής (και όχι μόνο) κοινωνίας, στις επιτυχίες των ομάδων, τα μηνύματα των ποδοσφαιριστών τους αλλά και την αντιμετώπιση των φιλάθλων τους.

Δύσμοιρο. Ναι, αυτή είναι η λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και δυστυχώς η αναφορά μου αυτή δεν γίνεται για τα όσα συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα σε ελληνικό έδαφος.

Σε αυτά όπου είχαμε τον τραγικό απολογισμό του θανάτου ή καλύτερα της δολοφονίας του Μιχάλη Κατσουρή από μια μερίδα άρρωστων και ψυχικά διαταραγμένων προσωπικοτήτων. Σε αυτά που για ακόμη μια φορά μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί όμως για άλλους λόγους ούτε τώρα δεν συνέβησαν. Αυτό άλλωστε είναι μια άλλη συζήτηση.

Η προσωπική μου εμπειρία αυτήν την εβδομάδα ήταν τρισάθλια αλλά σταδιακά γινόταν καλύτερη. Και για αυτό φρόντισαν οι πρωταγωνιστές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι βέβαια οι αρνητικοί, αλλά άνθρωποι όπως ο Πάλμα, ο Μπερνάρ και όλος ο υπόλοιπος κόσμος που καταδίκασε, εκνευρίστηκε και ταυτόχρονα απογοητεύτηκε για ακόμη μια φορά από όσα είδε.

Ταυτόχρονα στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο είχαμε τις επιτυχίες, οι οποίες συνολικά ήταν ένα σπουδαίο επίτευγμα, αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.

«Για την μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού της ΑΕΚ, Μιχάλη. Γιώργος Ολυμπιακός θύρα 7», ο πανηγυρισμός του Πάλμα, ο μη πανηγυρισμός του Μπερνάρ, οι δηλώσεις του Αριστείδη Καμπανού (πατέρα του αδικοχαμένου Άλκη) και εκατομμύρια άλλων μηνυμάτων απλού λαού που δεν ήθελε καν να πιστέψει όσα έφταναν στα αυτιά του το βράδυ της Δευτέρας.

Τι κοινό είχαν όλα αυτά; Την αντίθεση τους με όσα έγιναν το βράδυ της Δευτέρας. Το πρώτο συγκλονιστικό μήνυμα ήταν από φίλαθλο του Ολυμπιακού που βρέθηκε στο σημείο της δολοφονίας και επειδή έτσι του είπε η συνείδηση του, έγραψε αυτό το γράμμα.

Πάλμα και Μπερνάρ. Δύο ποδοσφαιριστές που ακολουθούν τα βήματα του Αραούχο σε θέματα ηθικής. Ο μεν Πάλμα στο χθεσινό παιχνίδι με αντίπαλο την Ντιναμό Κιέβου, προτίμησε σε ένα κρίσιμο γκολ για την ομάδα του να μην πανηγυρίσει έξαλλα ή με τον οποιονδήποτε άλλον τρόπο. Προτίμησε να σηκώσει την φανέλα με το όνομα «Μιχάλης». Σχεδόν στα ίδια μονοπάτια ο Μπερνάρ. Στο ίσως κρισιμότερο γκολ του Παναθηναϊκού τα τελευταία (πολλά) χρόνια, ο Βραζιλιάνος επέλεξε να μην πανηγυρίσει, δείχνοντας την υποστήριξη του στην οικογένεια της ΑΕΚ και κυρίως στην οικογένεια του δολοφονηθέντος.

Ταυτόχρονα μέσα σε όλα τα άλλα, είχαμε και το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Αν αφήσουμε έξω το παιχνίδι της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, το οποίο αναβλήθηκε, οι ελληνικές ομάδες είχαν μια άριστη παρουσία σε Λεωφόρο, Γ. Καραϊσκάκης, Κλέανθης Βικελίδης και Σπλιτ αντίστοιχα. Ο Παναθηναϊκός την Τετάρτη πήρε μια σπουδαία νίκη απέναντι στο μεγαθήριο της Μαρσέιγ για το Champions League, ο Ολυμπιακός στο πρώτο του ματς στην χρονιά, κέρδισε μια πολύ δυνατή και πιο έτοιμη ομάδα όπως είναι η Γκενκ, ενώ ο Άρης έκανε μια τρομερή εμφάνιση και το τελικό 1-0 απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου μόνο άδικο μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς ο πίνακας έπρεπε βάσει της εικόνας να γράφει 2,3,-0.

Τέλος ο ΠΑΟΚ πήρε ένα πολύ θετικό 0-0 μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα και απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, κρατώντας πλέον την τύχη στα χέρια του για τον επαναληπτικό της Τούμπας.

Μια εβδομάδα τραγική που μπορεί να εξελιχθεί σε ικανή να αλλάξει πολλά. Ή μπορεί και όχι. Κάθε φορά λέμε το ίδιο. Πλέον ο μόνος λόγος για να πούμε κάτι τέτοιο, είναι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Δηλαδή, ξανά αναμονή…