Η χρονιά που έκλεισε βρήκε τον Παναθηναϊκό με άδεια χέρια από πλευράς ασημικών, αλλά αποτέλεσε ένα ακόμη βήμα μπροστά από άποψη νοοτροπίας για το κλαμπ. Δια χειρός Γιοβάνοβιτς, ο Παναθηναϊκός πορεύεται σε σωστούς δρόμους πρωταθλητισμού και ποδοσφαιρικής εξέλιξης, παρά τις όποιες μεταγραφικές δυσκολίες από τους περιορισμένους έναντι των αντιπάλων πόρους και τις- περισσότερες ίσως από όσες μπορούσε να αντέξει- μεταγραφικές αστοχίες των προηγούμενων μεταγραφικών περιόδων.
Έχοντας θέσει τα στεγανά του την σεζόν 2021/22, το club μπήκε με καθαρό & επικοινωνιακά αποκρυσταλλωμένο στόχο από τον προπονητή του στην περασμένη πλέον αγωνιστική περίοδο. Ο πήχης ήταν «μία από τις δύο πρώτες θέσεις» και με αυτό ως κριτήριο η σεζόν ορίζεται μερικώς επιτυχημένη. Μέσα στον δρόμο, τακτικά και αγωνιστικά ο Majstor (κύριος ή μάστορας στα σέρβικα, όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ) έκανε πολλές προσαρμογές και βγήκε παντελώς από τα νερά του σε επίπεδο παραγωγικού ποδοσφαίρου. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της κομβικής απώλειας του leader του αγωνιστικά Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα και της αδυναμίας των ακριβοπληρωμένων ενδιάμεσων Βέρμπιτς & Μπερνάρ είτε να μπούνε στα παπούτσια του, είτε να φέρουν με την ποιότητά τους ένα νέο alternation στην οργάνωση τακτικά της ομάδας. Με αυτά τα δεδομένα η επιλογή για ένα πιο compact σφριγηλό μοντέλο οργάνωσης ήταν η μόνη λύση για την επίτευξη του σκοπού. Μάλιστα εκτελέστηκε σχεδόν άριστα και με ακρίβεια αν λάβουμε υπόψιν τα metrics ατομικά των παικτών, αλλά και του συνόλου εν γένει.
Με το Pivote 4-3-3 να αποτελεί την κύρια διάταξη της ομάδας, ο Ιβάν παράθεσε μια παραλλαγή στην οποία ο αριστερός wing back (Χουάνκαρ συνήθως) έπαιρνε όλο το πλάτος του γηπέδου κυνηγώντας τα overlaps, ενώ ο έτερος δεξιός (full back, Κότσιρας κυρίως) έπαιζε με underlaps στα μεσοδιαστήματα λειτουργώντας ως ένα σκαλοπάτι του-θρησκευτικά ακολουθούμενου-low mistake/low tempo build up. Ο Πέρεθ (ο Pivote) ήταν ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο «χόρευαν» οι κλωστές. Ο Μάγκνουσον όποτε στάθηκε υγιής αποτέλεσε κολώνα του ball playing από πίσω με την ευχέρειά του στο κουβάλημα της μπάλας. Τσέριν & Κουρμπέλης που σταδιακά σταθεροποιήθηκαν μπροστά από τον Ρούμπεν, ενεργούσαν ως υπασπιστές κυρίως, ενώ οι ακραίοι χαφ, ανάλογα με το εκάστοτε πρόσωπο που υπηρετούσε την κάθε θέση, έφερναν τις αρετές ή και τις αδυναμίες τους στο χόρτο. Στην επίθεση μοιράστηκαν χρόνο οι δύο φορ με παρόμοιες υποχρεώσεις στα χαρτιά.
The pulse of the soldiers
Το flow των κινήσεων των παικτών αποτύπωνε τον τρόπο ανάπτυξης που ακολούθησε η ομάδα στο μεγαλύτερο κομμάτι των υποχρεώσεών της. Οι Σένκεφελντ, Κουρμπέλης & ο βασικός φορ, είχαν πιο στατικό χαρακτήρα στο παιχνίδι τους, κάτι που αποτελεί απόρροια και των ατομικών αγωνιστικών τους στοιχείων, που παρακάτω θα παραθέσουμε ως ένα θέμα προς αναβάθμιση. Ο Παλάσιος προσέφερε πολλά στο κομμάτι των επιστροφών. Ήταν συνεπής στην πλευρά του και έδωσε πάρα πολλές βοήθειες. Ο Αϊτόρ όσο αγωνίστηκε έδειξε απόλυτα καθοριστικός και αποδείχθηκε άριστος γνώστης των αναγκών της θέσης που υπηρετούσε. Ο Μπερνάρ δεν το κατάφερε με ανάλογη συνέπεια, κυρίως λόγω των στερούμενων physical elements του.
Ελλείψεις & αδύναμοι χώροι
Αυτό που έλλειψε από τις κινήσεις των παικτών και επηρέασε συνολικά την ανάπτυξη του πλάνου, αποτρέποντας του να πιάσει το ταβάνι του, είναι με μια πρώτη ανάγνωση τα παρακάτω 3 «συστατικά του γεύματος»:
- Η αδυναμία του Σένκεφελντ να υποστηρίξει το ανέβασμα της μπάλας, που έκανε σχεδόν μονότονο τον τρόπο μεταφοράς της πρώτης κίνησης προς τον Μάγκνουσον. O Μπαρτ μετά τον τραυματισμό του στον επαναληπτικό με την Σλάβια επέδειξε διστακτικότητα στο να κουβαλάει μπροστά την μπάλα.
- Η έλλειψη mobility των δύο 8αριών & κυρίως του «Κούρμπε» που υπηρέτησε έναν διαφορετικό ρόλο από όσους είχε συνηθίσει εδώ και χρόνια. Ο αρχηγός φυσιολογικά δεν έχει την ελαστικότητα να κυνηγήσει παράλληλα στο χορτάρι και αναγκάστηκε να κινείται μόνο κάθετα, ώστε να μπορέσει να ελέγξει τους κινδύνους πίσω από την πλάτη του. Αυτό έκοψε κάποια μέτρα και από τις κινήσεις του Χουάνκαρ που δεν θα έβρισκε τις απαιτούμενες καλύψεις.
- Η αγωνιστική «στείρωση» της διαγώνιας κίνησης του Tucu πίσω από την άμυνα, λόγω της απόλυτης κατανάλωσης ενέργειας στις κινήσεις του πάνω στην γραμμή και της αμυντικής του προσήλωσης.
Τα παραπάνω ήταν 3 από τα κομμάτια που το φετινό πλάνο δεν «ταβάνιασε» και ακόμη δεν έχουμε δει την καλύτερη εκδοχή του.
Πως θα έρθει αυτή; Πως ο Παναθηναϊκός θα περάσει στο επόμενο στάδιο, τελειοποιώντας την ποδοσφαιρική ταυτότητα για την οποία εργάζεται πιστά & σκληρά εδώ και καιρό;
Τα κύρια ζητούμενα
Με την ατομική ποιοτική αναβάθμιση. Αυτή θα έρθει με κάλυψη κάποιων θέσεων που αποτελούν κλειδί στην λειτουργία της ομάδας, από ποδοσφαιριστές με ανώτερα ατομικά χαρακτηριστικά.
- Η θέση του ενός εκ των δύο βασικών center backs θα πρέπει να καλυφθεί από έναν leader που θα φέρει toughness,ταχύτητα και συνέπεια. Θα πρέπει να εξασφαλίσει η ομάδα ότι δεν θα απαιτείται συνεχώς να αλλάζει το κεντρικό της αμυντικό δίδυμο λόγω τραυματισμών. Ο Μπαρτ είναι παλιός πλέον στον σύλλογο και ο ρόλος του πολύτιμος, όμως θα πρέπει να υποβιβαστεί εσωτερικά σε ρόλο 3ου στόπερ.
- Ο Κούρμπε ήδη έχει χαιρετήσει. Ο Παναθηναϊκός είναι ήδη στην αγορά για να τον αντικαταστήσει και δεν έχει περιθώρια λάθους. Ο ποδοσφαιριστής που θα έρθει στην θέση του αρχηγού πρέπει να χαρακτηρίζεται από ταχύτητα και δύναμη. Να έχει την δυνατότητα να επικρατήσει στα περισσότερα duels της μεσαίας γραμμής και να μπορεί να πάει μέχρι την αντίπαλη περιοχή κατά μέτωπο. Δεν φτάνει όμως αυτό.
- Στην θέση του 8 ο Παναθηναϊκός οφείλει να φέρει και έναν νέο αθλητή με τεχνικά ατομικά χαρίσματα. Έναν παίκτη που θα έχει χτυπήματα, vision, άριστα επίπεδα control και θα μπορέσει να είναι ενδιάμεσος σε μεσαία γραμμή και επίθεση. Να πάρει από αυτόν νούμερα σε assists/goals.
Εφόσον οι παραπάνω προσθήκες γίνουν και έρθουν 3 elite (για το ελληνικό περιβάλλον) παίκτες, ο Παναθηναϊκός «αγοράζει» χρόνο να αντικαταστήσει σταδιακά και μέσα από πλάνο κάποια παιδιά που παρουσιάζουν ερωτηματικά ως προς την δυνατότητά τους να ακολουθήσουν το επιθυμητό step up της ομάδας και την μετάβασή της σε μία νέα εποχή. Θα τους δοθεί χώρος και χρόνος για να αποδείξουν αν έχουν περισσότερα «κόλπα» στην κατοχή τους από όσα είδαμε φέτος.
Η απαιτούμενη σοβαρή ενίσχυση με ποιότητα στον άξονα του σχηματισμού, εξασφαλίζει καλύτερο έδαφος για τους πλάγιους, αποσυμπιέζοντάς τους. Με τον τρόπο αυτόν, τα τρωτά σημεία στο κορμί τους από τον χρόνο και τα όποια μέτρια κομμάτια του παιχνιδιού τους «μακιγιάρονται» με μεγαλύτερη ευχέρεια. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός γλιτώνει από την ανάγκη επένδυσης σε βάθος και σε εσωτερικό ανταγωνισμό. Είναι δεδομένο πως οι θέσεις των πλάγιων μπακ και πιθανώς των εξτρέμ απαιτούν γέμισμα. Σε πρώτη φάση όμως στο στάδιο των προκριματικών, μία τέτοια προσέγγιση παρέχει την απαλλαγή του χρονοβόρου bonding που θα γινόταν σοβαρό ζήτημα και μόνο μέσα από σεβαστή πάροδο του χρόνου θα είχε εξασφαλισθεί.
More Notes:
- Ακούγεται πως προτεραιότητα είναι για τον Παναθηναϊκό ένας παίκτης τύπου (αν όχι ο ίδιος) Λίνγκρ. Δηλαδή ένας αθλητής που θα παίζει πίσω από το φορ και θα έχει συστηματική επαφή με τα δίχτυα. Αν κάτι τέτοιο προχωρήσει, μοιάζει βέβαιη η αλλαγή διάταξης με έναν τέτοιον παίκτη μέσα σε αυτή. Δεν μπορούν να υπηρετήσουν την θέση 8 αυτοί οι αθλητές, καθώς εκ φύσης έχουν τάση να ασχολούνται πρώτα με την αντίπαλη εστία και μετά με τα γύρω-γύρω.
- Θα αποτελέσει αναβάθμιση ένας τέτοιος παίκτης για την ομάδα; Εφόσον έχει elite στοιχεία, φυσικά (αν έρθει ο ίδιος ο Λίνγκρ, είναι παίκτης με τέτοια elements στο σκοράρισμα). Στερείται η ομάδα ατομικών χαρακτηριστικών, συνεπώς είναι ευπρόσδεκτα σε οποιαδήποτε θέση.
- Θα έπρεπε να είναι top priority ένας τέτοιος αθλητής για τον Παναθηναϊκό; Μμμμμ. Δύσκολη ερώτηση. Τείνω προς την αρνητική απάντηση γιατί έχω πάντα στο μυαλό μου μία πιθανή μετατόπιση του υγιή Αϊτόρ προς τον άξονα. Είναι ένα τρικ που ο Majstor έκανε και πριν τον τραυματισμό του Ισπανού και μπορεί να αποφέρει καρπούς καθώς μιλάμε για ένα παιδί με lethal στοιχεία μπροστά στο τέρμα.
- «We must talk about Ruben…» (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα). Ο Παναθηναϊκός οφείλει να δημιουργήσει συνθήκες αντικατάστασης του Πέρεθ πριν βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων.
